به گزارش همشهری آنلاین به نقل از space.com به گفته ناسا این آب به عارض توده های از یخ داخل مناطقی تاریک و سایه دار که برخی از آنها بوسیله کوچکی یک سکه هستند، پنهان شده اند.
دانشمندان از سال ۲۰۰۹ مقصد هایی از بود آب روی کره ماه را نمایان کرده اند و در سال ۲۰۱۹ وجود آب به صورت یخ روی سطح این کره ثابت شد.
اکنون پژوهشگران درون دو بررسی متاخر خیر تنها حیات آب روی کره ماه را مدلل کرده اند، بلکه همچنین دریافته اند که سطح ماه امکان پذیر است حامل مقدار اضافی از لقمه های یخ استتار تو «تله های سرد» در مناطقی همیشه تاریک داخل ماه باشد.
پل هین، استادیار در آزمایشگاه فیزیک جوی و فضایی تو دانشگاه کلرادو بولدر یکی از این پژوهشگران داخل بیانیه ای گفت: «چنانچه بتوانید تخیل کنید که روی سطح ماه در خلط یک از رهبر هایش ایستاده اید، مناطقی سایه دار روی همگی مکان می بینید. بسیاری از این سایه های کوچک مقدور است پر از یخ باشند.»
کشف کردن آب روی ماه
هین و همکارانش تو یکی از این تجسس ها داده های به مشت آمد از «مدارگرد دیده وری ماه» برا یررسی توزیع «تله های سرد» استفاده کرند، جاهایی که آب بوسیله سوا به شکل دائما گیرافتاده روی ماه نمی تواند وجود داشته باشد.
این دانشمندان خیر تنها شمار عریض ای از تله های سرد- حتی تله های سرد کوچک به قطر یک سانتی متر را بی پرده کردند- ولی ممکن است صدها خواه حتی هزاران تله های سرد کوچکتر از این هم وجود داشته باشند. این دانشمندان این سایه های دائمی را روی هر دو قطب ماه پیدا کردند.
گروه هین داخل واقع دریافتند که ۴۰۰۰۰ کیلومتر مرب از سطح ماه اقتدار نگهداشتن آب را دارد. این مقدار دو برابر بیشتری از مساحتی است که دانشمندان قبلا تصور می کردند حاوی آب یخزده باشد.
ماهیت جالب این «تله های سرد» این است که آنها فقط نقاط سرد و تاریکی نیستند که آب با گمان بیشتر داخل آن ازدحام می یابد. بلکه این مناطق آنقدر سرد هستند که آب یا خنک برای مدت بسیار طولانی در آنها بوسیله دام بی ریا است.
هین گفت: «دما در این دام های سرد بوسیله قدری پایین است که یخ مشابه حجر ادا می کند. اگر آبی به این مناطق برسد، برای میلیاردها سال در همان جا می ماند.»
با اینکه هین و همکارانش می گویند لازم است این یخ ها با ماه نوردها خواه ماموریت های سرنشین دار واقعا ظاهر شوند، این یافته جدید نه تنها می تواند در طرح های آینده انسان ها برای بازگشت فضانوردان به اکراه ماه مهم باشد.( ناسا امیدوار است با دستور کار آرتمیس در سال ۲۰۲۴ فضانوردانی را بوسیله اکراه ماه بفرستد)، بلکه محل های اقامت تمام مدت بخاطر انسان ها روی سطح ماه خلق کردن درنگ که پایگاهی برای جهش اتیه به سوی کره مریخ باشد.
کاربرد از داده های سوفیا
پژوهشگران تو یک بررسی دیگر به سرپرستی کیسی هانیبال ، پژوهشگر پروگرام پسادکتری ناسا در مرکز پرواز فضایی گدارد آب روی ماه را با کاربرد از داده های تلسکوپ پرنده سوفیا (رصد استراتوسفری برای ستاره شناسی مادون قرمز) کاوش کردند.
کارهای سابق بخاطر اطلاع آب روی اجبار ماه پیاده شدن مبنا «نشان طیفی» (یک شناسه معین که دانشمندان پیاده شدن مبنا آن مواد را به رخساره تابعی از طول موج خبر می کنند) بودند که نمی تواند مشخص نرم هدف مورد بررسی آب است یا پیوند هیدروکسیل به مواد معدنی روی سطح ماه.
پژوهشگران با این ابزارهای جدید توانستند نشان طیفی آب بدون اینکه با هیدروکسیل اشتباه شود، پیدا کنند. آنها دریافتند که آب به نرخ یدکی در عرض های جنوبی پایین روی ماه بوسیله مقدار حدود ۱۰۰ تا ۴۰۰ بخش درون میلیون وجود دارد. دانشمندان پیشنهاد می کنند که این آب به صورت «ساندویچ شده» بین دانه های شن بود داشته باشد که از آن در برابر هوا خارج حفاظت می درنگ.
دانشمندان از سال ۲۰۰۹ مقصد هایی از بود آب روی کره ماه را نمایان کرده اند و در سال ۲۰۱۹ وجود آب به صورت یخ روی سطح این کره ثابت شد.
اکنون پژوهشگران درون دو بررسی متاخر خیر تنها حیات آب روی کره ماه را مدلل کرده اند، بلکه همچنین دریافته اند که سطح ماه امکان پذیر است حامل مقدار اضافی از لقمه های یخ استتار تو «تله های سرد» در مناطقی همیشه تاریک داخل ماه باشد.
پل هین، استادیار در آزمایشگاه فیزیک جوی و فضایی تو دانشگاه کلرادو بولدر یکی از این پژوهشگران داخل بیانیه ای گفت: «چنانچه بتوانید تخیل کنید که روی سطح ماه در خلط یک از رهبر هایش ایستاده اید، مناطقی سایه دار روی همگی مکان می بینید. بسیاری از این سایه های کوچک مقدور است پر از یخ باشند.»
کشف کردن آب روی ماه
هین و همکارانش تو یکی از این تجسس ها داده های به مشت آمد از «مدارگرد دیده وری ماه» برا یررسی توزیع «تله های سرد» استفاده کرند، جاهایی که آب بوسیله سوا به شکل دائما گیرافتاده روی ماه نمی تواند وجود داشته باشد.
این دانشمندان خیر تنها شمار عریض ای از تله های سرد- حتی تله های سرد کوچک به قطر یک سانتی متر را بی پرده کردند- ولی ممکن است صدها خواه حتی هزاران تله های سرد کوچکتر از این هم وجود داشته باشند. این دانشمندان این سایه های دائمی را روی هر دو قطب ماه پیدا کردند.
گروه هین داخل واقع دریافتند که ۴۰۰۰۰ کیلومتر مرب از سطح ماه اقتدار نگهداشتن آب را دارد. این مقدار دو برابر بیشتری از مساحتی است که دانشمندان قبلا تصور می کردند حاوی آب یخزده باشد.
ماهیت جالب این «تله های سرد» این است که آنها فقط نقاط سرد و تاریکی نیستند که آب با گمان بیشتر داخل آن ازدحام می یابد. بلکه این مناطق آنقدر سرد هستند که آب یا خنک برای مدت بسیار طولانی در آنها بوسیله دام بی ریا است.
هین گفت: «دما در این دام های سرد بوسیله قدری پایین است که یخ مشابه حجر ادا می کند. اگر آبی به این مناطق برسد، برای میلیاردها سال در همان جا می ماند.»
با اینکه هین و همکارانش می گویند لازم است این یخ ها با ماه نوردها خواه ماموریت های سرنشین دار واقعا ظاهر شوند، این یافته جدید نه تنها می تواند در طرح های آینده انسان ها برای بازگشت فضانوردان به اکراه ماه مهم باشد.( ناسا امیدوار است با دستور کار آرتمیس در سال ۲۰۲۴ فضانوردانی را بوسیله اکراه ماه بفرستد)، بلکه محل های اقامت تمام مدت بخاطر انسان ها روی سطح ماه خلق کردن درنگ که پایگاهی برای جهش اتیه به سوی کره مریخ باشد.
کاربرد از داده های سوفیا
پژوهشگران تو یک بررسی دیگر به سرپرستی کیسی هانیبال ، پژوهشگر پروگرام پسادکتری ناسا در مرکز پرواز فضایی گدارد آب روی ماه را با کاربرد از داده های تلسکوپ پرنده سوفیا (رصد استراتوسفری برای ستاره شناسی مادون قرمز) کاوش کردند.
کارهای سابق بخاطر اطلاع آب روی اجبار ماه پیاده شدن مبنا «نشان طیفی» (یک شناسه معین که دانشمندان پیاده شدن مبنا آن مواد را به رخساره تابعی از طول موج خبر می کنند) بودند که نمی تواند مشخص نرم هدف مورد بررسی آب است یا پیوند هیدروکسیل به مواد معدنی روی سطح ماه.
پژوهشگران با این ابزارهای جدید توانستند نشان طیفی آب بدون اینکه با هیدروکسیل اشتباه شود، پیدا کنند. آنها دریافتند که آب به نرخ یدکی در عرض های جنوبی پایین روی ماه بوسیله مقدار حدود ۱۰۰ تا ۴۰۰ بخش درون میلیون وجود دارد. دانشمندان پیشنهاد می کنند که این آب به صورت «ساندویچ شده» بین دانه های شن بود داشته باشد که از آن در برابر هوا خارج حفاظت می درنگ.
- ۹۹/۰۸/۰۵